Πολυνομοσχέδιο κεφάλαιο Δευτεροβάθμια

«Κολλήγα γιος του παππού μου ο παππούς, κολλήγα γιος του παππού μου ο πατέρας κι ο παππούς μου κολλήγας κι αυτός» είναι η γραμμή που διαπερνά το νομοσχέδιο Κεραμέως σε ό,τι αφορά τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στον 21ο αιώνα. «Αριστεία» για τους λίγους και αύξηση της μορφωτικής απόρριψης των πολλών βρίσκονται προ των πυλών. Έχουμε και λέμε:

• Αύξηση των εξεταζόμενων μαθημάτων στο γυμνάσιο από 4 σε 7. Για να προβιβαστούν οι μαθητές/τριες στην επόμενη τάξη ή να αποκτήσουν απολυτήριο θα πρέπει ή να έχουν τουλάχιστον 10 σε όλα τα μαθήματα ή να έχουν μέσο όρο 13. Με 4 μαθήματα κάτω από τη βάση και μέσο όρο λιγότερο από 13 μένουν μετεξεταστέοι/ες και παραπέμπονται τον Σεπτέμβριο, ενώ, αν έχουν κάτω από τη βάση σε περισσότερα από 4 μαθήματα μένουν στην ίδια τάξη. Αυξάνεται, έτσι, ο βαθμός δυσκολίας απόκτησης του απολυτηρίου της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, σε καθεστώς Τράπεζας Θεμάτων, για τα παιδιά που η «τσέπη» της οικογένειας δεν μπορεί να βοηθήσει με φροντιστήρια όπως και για τα παιδιά των μεταναστών που, με την αναμενόμενη αύξηση της ανεργίας και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η τσέπη τους θα αδειάσει περισσότερο.
• Τόσο για το Γενικό Λύκειο όσο και το ΕΠΑΛ επαναφέρεται η τράπεζα θεμάτων στην Α΄ και Β΄ Λυκείου με μίνι πανελλαδικές για την προαγωγή στην επόμενη τάξη, ενώ απαγορεύεται η εγγραφή στο ΕΠΑΛ σε ηλικίες πάνω από 17. Με διαρκείς και σκληρές εξετάσεις στοχεύουν να διώξουν τα παιδιά από τα δημόσια σχολεία, αυξάνοντας την πελατεία σε ιδιωτικά ΙΕΚ, για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα, ενώ οι υπόλοιποι εξωθούνται στην μαθητεία και την ελαστική εργασία. «Αριστεία» για το δημόσιο σχολείο, πελάτες για τους κάθε λογής σχολάρχες και φτηνό εργατικό δυναμικό από 16 χρόνων για τους επιχειρηματίες είναι οι προσεχείς εικόνες της σχολικής και εργασιακής μας ζωής. 
• Η μείωση των Ομάδων Προσανατολισμού σε 3 από 4 και του αριθμού των ωρών ανά μάθημα από 7 σε 5 στοχεύουν σε λιγότερους εκπαιδευτικούς ανά μαθητή και μεγαλύτερα τμήματα εις βάρος της ποιότητας του μαθήματος. Το δήθεν «φροντιστηριακό» μάθημα που διαφήμιζε το νέο λύκειο Γαβρόγλου, με τον όγκο της ύλης και το επίπεδο δυσκολίας των θεμάτων, θέλουν να γίνεται ακόμα δυσκολότερο πεδίο, το οποίο τα παιδιά των εργατικών οικογενειών θα θεωρούν «πίστα που δεν περνιέται». Το σχέδιο νόμου Κεραμέως- ΝΔ οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο κλείσιμο και συρρίκνωση κι άλλων σχολικών μονάδων, με λιγότερα παιδιά να έχουν πρόσβαση στο δημόσιο σχολείο και λιγότερες εργασιακές θέσεις για εκπαιδευτικούς. Με λίγα και απλά λόγια η ίδια η οργανική θέση των μονίμων συναδέλφων αμφισβητείται, ενώ προδιαγράφονται νέες μειώσεις του αριθμού των αναπληρωτών σε ένα ολοένα και λιγότερο δημόσιο σχολείο. 
•  Η συντηρητική παλινόρθωση για μια νεολαία βουβή, πειθαρχημένη και αναλώσιμη με άρωμα δεκαετίας 1950 παίρνει σάρκα και οστά και στο επίπεδο της διαγωγής. Το υπουργείο παιδείας και η κυβέρνηση της ΝΔ έχουν προβλέψει και παίρνουν μέτρα για να εμποδίσουν τις αντιδράσεις. Με εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας του σχολείου στηριγμένο σε πρότυπο του ΙΕΠ και με χαρακτηρισμό της διαγωγής που θα αναγράφεται σε όλα τα πιστοποιητικά σπουδών προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα ακόμα πιο αυταρχικό σχολείο, όπου το φακέλωμα από την παιδική ηλικία θα συνοδεύει τον άνθρωπο σε όλη του τη ζωή ως εργαζόμενο. 
• Η σκληρή αξιολόγηση των μαθητών συνδέεται άμεσα, όμως, και με την σκληρή αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Η «αποτυχία» ή η «επιτυχία» στο εξεταστικό σύστημα θα χρησιμοποιηθούν ως δείκτης για την κατηγοριοποίηση του σχολείου και της αγοραίας αποτελεσματικότητας των εκπαιδευτικών, οι οποίοι θα πρέπει να διδάσκουν την εξεταστικά αξιοποιήσιμη γνώση σε φροντιστηριακά πακέτα σημειώσεων, εφόσον «καλός/κακός μαθητής = καλός/κακός εκπαιδευτικός». Σε αυτό το πλαίσιο γίνονται καπνός όλες οι ευθύνες των ιθυνόντων που καθορίζουν τις σχολικές επιδόσεις των παιδιών και μετακυλίονται στον εκπαιδευτικούς μόνο υπεύθυνο και εντέλει ένοχο: το οικονομικό και πολιτισμικό περιβάλλον στο οποίο ζουν –άλλο Πέραμα και άλλο Κολωνάκι-, το περιεχόμενο και η καταλληλότητα των σχολικών βιβλίων, ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα, οι εκατοντάδες χιλιάδες χαμένες διδακτικές ώρες τουλάχιστον μέχρι τα μέσα Νοέμβρη λόγω της απόλυτης σχεδόν αδιοριστίας την τελευταία δεκαετία. 
• Οι μαθητές με μαθησιακά προβλήματα ή από λαϊκές οικογένειες σύμφωνα με το όραμα Κεραμέως θα αποτελούν ένα δυσοίωνο υπόβαθρο για να στηρίξει ο εκπαιδευτικός την «καριέρα» του βλέποντας τα παιδιά όχι με τη ματιά του δασκάλου που αγαπάει και παρατηρεί μέρα με τη μέρα την εξέλιξη των «παιδιών του» αλλά σαν προπονητής που ποντάρει σε άλογα κούρσας. Η σχολική αποτυχία θα έχει ενσωματωμένη την ταξική καταγωγή των μαθητών, αφού σχολεία εργατικών περιοχών θα χρηματοδοτούνται λιγότερο από ότι σχολεία ευπορότερων κοινωνικά περιοχών στο πλαίσιο της αυτονομίας της σχολικής μονάδας με βάση και τις επιδόσεις των μαθητών στις τριπλές εξετάσεις του λυκείου.
• Η κατηγοριοποίηση των σχολείων δεν τελειώνει εδώ. Με «φάρους» τα πρότυπα και τα πειραματικά σχολεία, τα οποία αυξάνει σε αριθμό θέλει να οργανώσει πρακτικά τις ομάδες σχολείων του νομοσχεδίου Γαβρόγλου. Στο όνομα της διάχυσης των περιβόητων «καλών πρακτικών» γίνεται πράξη η χρόνια επιδίωξη για μια άλλη «ορθολογικότερη» διαχείριση μαθητών, εκπαιδευτικών, τμημάτων, κατευθύνσεων, τομέων. Ακόμη περισσότεροι καθηγητές που θα μοιράζονται σε πολλά σχολεία, κατευθύνσεις ή τομείς των ΕΠΑΛ που θα λειτουργούν σε ορισμένα σχολεία και ένα κεντρικά ελεγχόμενο σύστημα εκπαίδευσης που η παιδαγωγική ελευθερία του εκπαιδευτικού θα έχει συντριβεί στο κυνήγι στόχων, της ύλης, των βαθμών στο ποντάρισμα καλών αξιολογήσεων. Η προσήλωση, η καθημερινή έγνοια του εκπαιδευτικού για την προσωπική εξέλιξη του κάθε μαθητή/τριας επιδιώκουν να μετατραπεί σε μάζεμα «αντικειμενικών» στοιχείων κατηγοριοποίησης της αξίας του μαθητή. Δεν είναι αυτός ο ρόλος μας. Είμαστε παιδαγωγοί όχι διεκπεραιωτές συμπλήρωσης φορμών.

Το νομοσχέδιο Κεραμέως 2020 βυθίζει ακόμα πιο βαθιά το μαχαίρι στο δημόσιο σχολείο. Αποτελεί συνέχεια των «μεταρρυθμίσεων» Γαβρόγλου για το προσοντολόγιο, το νέο Λύκειο και των αξιολογικών μηχανισμών των ΠΕΚΕΣ. Είναι επέκταση των τομών στην εκπαίδευση στις κατευθύνσεις που απαιτούσαν ΟΟΣΑ, ΕΕ, και κεφάλαιο. Ακόμη πιο ταξικό και αυταρχικό σχολείο για μαθητές και εκπαιδευτικούς, με διαρκείς εξετάσεις – φίλτρα για τους μαθητές, με κυνήγι προσόντων αξιολογήσεις - φίλτρα για τους δασκάλους τους δεν μπορούν και δεν πρέπει να είναι το μέλλον μας. Και επειδή η νέα «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» είναι casus belli για τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών και τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών, δεν κάνουμε βήμα πίσω από τις αναφαίρετες συλλογικές διεκδικήσεις μας.

• Δημόσια δωρεάν εκπαίδευση και ενιαία μορφωτικά δικαιώματα για όλα τα παιδιά. Κανένας μαθητής εκτός του δημόσιου σχολείου, καμία και κανένας χωρίς απολυτήριο λυκείου.
• Όχι στην αξιολόγηση-χειραγώγηση-κατηγοριοποίηση των σχολείων. Γενναίες δαπάνες, παιδαγωγική ελευθερία και εργασιακή δημοκρατία.
• Ριζική μείωση των μαθητών ανά τμήμα (20 στα μαθήματα γενικής παιδείας, 15 στις ομάδες προσανατολισμού και 10 στα εργαστηριακά μαθήματα) για στοιχειωδώς καλύτερα μαθησιακά και παιδαγωγικά αποτελέσματα. Πλήρης αντισταθμιστική αγωγή (Πρόσθετη διδακτική στήριξη, Ενισχυτική Διδασκαλία, Τάξεις Υποδοχής, Τμήματα Ένταξης, Παράλληλη Στήριξη) με την έναρξη της σχολικής χρονιάς.
• Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών τώρα αποκλειστικά με βάση το πτυχίο και ολόκληρη την προϋπηρεσία.
• Μόνιμη, σταθερή και αξιοπρεπής εργασία για όλους. Δεν υποστέλλουμε τις διεκδικήσεις μας για τον μισθό, τους διορισμούς, την παιδεία, την υγεία, τα δημοκρατικά δικαιώματα.

ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΠΡΙΝ ΜΑΣ ΠΕΤΑΞΟΥΝ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ!