Μονιμοποίηση ΤΩΡΑ όλων των αναπληρωτ(ρι)ών! Κανένας/καμιά ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ!

 Στον εμπαιγμό της κυβέρνησης για 5.250 διορισμούς μετά από 11 ολόκληρα χρόνια αδιοριστίας, όταν μόνο για φέτος έχουμε 7.000 συνταξιοδοτήσεις και 44.000 προσλήψεις αναπληρωτ(ρι)ών απαντάμε:

Μονιμοποίηση ΤΩΡΑ όλων των αναπληρωτ(ρι)ών!

Κανένας/καμιά ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ!

Κριτήριό μας το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά όλων, το δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου/ης να μην απολύεται και το αναφαίρετο δικαίωμα για ισόρροπη γνωστική, καλλιτεχνική, ψυχική, ηθική και σωματική ανάπτυξη των παιδιών με κριτική–δημιουργική σκέψη

Με το κλείσιμο της φετινής χρονιάς, το Υπουργείο Παιδείας διατείνεται ότι θα προχωρήσει σε μόνιμους διορισμούς στην γενική αγωγή, για όλες τις ειδικότητες (;) σε όλες τις βαθμίδες. Ο αριθμός των μόνιμων διορισμών, που έχει οριστεί στους 5.250, είναι όχι μόνο αναντίστοιχος των αναγκών, αλλά και προκλητικός για την ιστορία και τους αγώνες του εκπαιδευτικού κινήματος. Συγκεκριμένα, φέτος προσλήφθηκαν συνολικά πάνω από 44.000 αναπληρωτ(ρι)ές, ενώ οι συνταξιοδοτήσεις θα αγγίξουν τις 7.000! Η κυβέρνηση προκλητικά καυχιέται για το «σπάσιμο» της αδιοριστίας, ανακοινώνοντας πώς θα μονιμοποιήσει λιγότερους από όσους θα συνταξιοδοτηθούν και πιο συγκεκριμένα ούτε το 10% των προσλήψεων που πραγματοποιήθηκαν φέτος!

 

Τι θα συμβεί αν αποδεχτεί κανείς τον αριθμό της Κυβέρνησης και διεκδικήσει μόνο μια «δίκαιη» κατανομή, αναλογικά με τις προσλήψεις όλων των αναπληρωτ(ρι)ών; Τι κατανομή θα έχουν «ευνοημένοι» κλάδοι (φράση που δυστυχώς καλλιεργείται συντεχνιακά και με ανθρωποφαγικούς όρους διαχείρισης των πενιχρών διορισμών), όπως αυτός των δασκάλων;

Ας μιλήσουμε συγκεκριμένα και με χαρακτηριστικά παραδείγματα π.χ. στην πρωτοβάθμια: από τη μια οι συνάδελφοι/ισσες της θεατρικής αγωγής, με μόλις 2 οργανικά κενά σε όλη τη χώρα(!). Ακόμη και με την σύσταση όλων των οργανικών που απαιτούνται, στο σύνολο των 5.250 διορισμών, με βάση την περιβόητη «ισοκατανομή», θα εξασφάλιζαν μόλις 150 θέσεις, ενώ φέτος προσλήφθηκαν περίπου 1000 αναπληρωτ(ρι)ές θεατρικής αγωγής! Και από την άλλη, για τους δασκάλους αντιστοιχούν περίπου 1.200 μόνιμες θέσεις τη στιγμή που φέτος είχαμε πάνω από 12.000 προσλήψεις αναπληρωτ(ρι)ών ΠΕ70!

Παρόμοιο παράδειγμα είναι ο άλλος «ευνοημένος κλάδος» των φιλολόγων. Ενώ δουλεύουν πάνω από 3000 αναπληρωτ(ρι)ες, η «δίκαιη» κατανομή θα δώσει περίπου 330 μονιμοποιήσεις. Φυσικά το ΥΠΑΙΘ δεν προτίθεται να μοιράσει «δίκαια» την φτώχεια, αλλά θα κάνει τις μονιμοποιήσεις-ψίχουλα με βάση τα οργανικά κενά που η ίδια θα «μαγειρέψει». Ένα παράδειγμα είναι τα οργανικά κενά που έχουν δοθεί για μετατάξεις, όπου έχουμε μόλις 84 οργανικά κενά Φυσικών, ενώ φέτος δούλεψαν περίπου 800 αναπληρωτ(ρι)ες φυσικοί. Από την άλλη, υπάρχουν 334 οργανικές θέσεις Χημικών ενώ φέτος δούλεψαν 493 αναπληρωτ(ρι)ές. Τα οργανικά κενά βιολόγων και γεωλόγων παραδόξως ξεπερνούν σε αριθμό τις φετινές προσλήψεις αναπληρωτών!

Αντιλαμβανόμαστε όλες και όλοι ότι το πρόβλημα είναι συνολικό και η επίθεση στοχεύει την σταθερή και μόνιμη εργασία. Επιδιώκουν ένα σχολείο υποστελεχωμένο, με εργαζόμενους λάστιχο, που θα παραπαίουν μεταξύ ανεργίας και ελαστικής εργασίας κάθε χρόνο. Επομένως, η απάντηση στις πραγματικές ανάγκες δεν μπορεί να δοθεί μέσω της συζήτησης για ισοκατανομή, τεχνητούς διαχωρισμούς, συντεχνίες μοιράσματος ψίχουλων με όχημα τον ατομικό δρόμο.

 

Οι ανάγκες των μαθητ(ρι)ών για ολόπλευρη γνωστική, καλλιτεχνική, ψυχική, ηθική και σωματική ανάπτυξη, με κριτική– δημιουργική σκέψη, ιδιαίτερα στην περίοδο των αυξημένων απαιτήσεων της Covid εποχής, πρέπει να μπαίνουν πάντα μπροστά! Ταυτόχρονα, η πάγια απαίτηση για αποκλειστικά δημόσια δωρεάν εκπαίδευση στην υπηρεσία των μορφωτικών αναγκών των μαθητ(ρι)ών μας, χωρίς ταξικούς ή άλλους αποκλεισμούς, αποτελεί το συνολικό αίτημα του αγώνα μας!

 

Είναι ανάγκη να ξαναφέρουμε στο προσκήνιο επιθετικά, αποφασιστικά και με αίσθημα χρέους προς τις επόμενες γενιές, πως το δημόσιο σχολείο απαιτείται να λειτουργεί με ανώτερο όριο τους 15 μαθητ(ρι)ές ανά τμήμα. Αίτημα που χρειάζεται να ικανοποιηθεί ΤΩΡΑ και όχι μόνο λόγω της υγειονομικής κρίσης. Να παλέψουμε για ένα σχολείο που θα καλύπτεται το σύνολο των μαθημάτων όλων των ειδικοτήτων σε κάθε σχολείο, όχι ως λογιστικά νούμερα δυσεπίλυτων εξισώσεων που οδηγούν τους συναδέλφους σε 3, 4 και 5 σχολεία, ή στην απουσία κάποιων πιθανά μέχρι και το τέλος της σχολικής χρονιάς, ακόμη και σε πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα. Να διεκδικήσουμε την πλήρη στελέχωση όλων των δομών ειδικής αγωγής, των τμημάτων ένταξης και της παράλληλης στήριξης ένας-προς-έναν από την αρχή της χρονιάς και την πλήρη στελέχωση όλων των υποστηρικτικών δομών και του ολοήμερου για δημοτικό και νηπιαγωγείο!

Στα παραπάνω, απαραίτητη είναι η ΑΜΕΣΗ σύσταση οργανικών θέσεων για όλες τις ειδικότητες που εργάζονται στο δημόσιο σχολείο (θεατρολόγοι, εικαστικοί, μουσικοί, πληροφορική, ξενόγλωσσα μαθήματα κλπ) και η μάχη για την ΑΜΕΣΗ απόσυρση των απαράδεκτων ωρολογίων προγραμμάτων Κεραμέως. Τα νέα ΩΠΣ εξοβελίζουν ολόκληρες ειδικότητες από το δημόσιο σχολείο, καταργώντας γνωστικά αντικείμενα, όπως εικαστικά, κοινωνικές επιστήμες κ.α.

 

Χωρίς ταλαντεύσεις, τεχνητούς διαχωρισμούς και διαχειριστικές «λύσεις», τονίζουμε προς πάσα κατεύθυνση, πως δεν περισσεύει κανείς και καμιά! Δε θα υποταχθούμε στο ταβάνι των ορίων που θέτει το εκάστοτε υπουργείο, επιδιώκοντας να μετατοπίζει το βάρος της συζήτησης σε αριθμούς που δεν ανταποκρίνονται στην ερήμωση των σχολείων μας. Με αυτό το αίτημα ως οδηγό να αναδείξουμε τις πραγματικές ανάγκες των σχολείων μας, τις πραγματικές ανάγκες του κόσμου της εργασίας, ενάντια στην ασφυκτική κατάσταση που διαμορφώνεται για τη ζωή χιλιάδων αναπληρωτ(ρι)ών, αλλά και την ίδια την παιδαγωγική λειτουργία του δημόσιου σχολείου.

Το μέλλον μας δεν είναι οι απαιτήσεις ΕΕ-ΟΟΣΑ-ΔΝΤ. Η πρόταση του ΟΟΣΑ για το δημόσιο σχολείο στην Ελλάδα είναι η διόγκωση και συνέχιση του θεσμού των αναπληρωτών, είναι η κατάργηση της μονιμότητας και αντικατάστασής τους με μακροχρόνιες συμβάσεις των εργαζομένων. Οι απαιτήσεις αυτών των οργανισμών προωθούνται εδώ και χρόνια από όλες τις κυβερνήσεις, που φόρτωσαν μνημόνια στις πλάτες του λαού. Κάνουν τώρα λόγο για το τέλος εποχής της μονιμότητας, προωθούν την ευελιξία στον χρόνο εργασίας και διαμορφώνουν ως τη μόνη «ρεαλιστική» εργασιακή συνθήκη αυτή της επισφάλειας και της διαρκούς αναζήτησης. Επιδιώκουν για τους εργαζόμενους την πειθάρχηση, την κινητικότητα και την αξιολόγηση που απολύει, αποκλείει και οδηγεί στην ανεργία!

 

Εκτός από τους αριθμούς-ψίχουλα που προγραμμάτισε η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και υλοποιεί η τωρινή, σημαντικό είναι και η χρήση του ν.4589/19. Με νωπές τις μνήμες του μεγαλειώδους αγώνα ενάντια στο προσοντολόγιο, χρειάζεται να σταθούμε τείχος αδιαπέραστο στην απρόσκοπτη εφαρμογή του. Ο νόμος Γαβρόγλου πετάει στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους είτε για ένα παράβολο των 3 ευρώ είτε για άλλους τεχνικούς λόγους αποκλεισμού. Απαξιώνει τον μόχθο των φοιτητ(ρι)ών και των οικογενειών τους για την απόκτηση του πτυχίου που θα εξασφαλίζει αποκλειστικά τα εργασιακά δικαιώματα που απορρέουν από αυτό. Χτυπάει το δικαίωμα ενός εργαζόμενου να μην απολύεται, είτε μετά από 3 μήνες (γιατί το αποφάσισαν οι διευθυντές εκπαίδευσης), είτε οριστικά στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Επιδιώκει να παγιώσει μια κατάσταση που η προϋπηρεσία και η εργασία ενός εργαζόμενου να μην σημαίνει αυτόματα ότι θα μπορεί να ξαναδουλέψει. Το προσοντολόγιο αναγκάζει χιλιάδες εργαζόμενους αναπληρωτές, άνεργους και φοιτητές να αναλώνουν όλη τη ζωή τους σε ένα αέναο κυνήγι προσόντων, προκειμένου να αποδείξουν την καταλληλότητα και την αξία τους να εργάζονται. Μάλιστα κάθε δύο χρόνια, η κάθε πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΙΘ θα μπορεί να αλλάζει την μοριοδότηση και τα «κριτήρια» ή «προσόντα» που χρειάζονται. Αυτό το στοιχείο καθιστά τους πίνακες του προσοντολογίου κινούμενη άμμο, αφού την μια χρονιά μπορεί να φαίνεται κανείς «ευνοημένος», ενώ την επόμενη μπορεί κάλλιστα να βρεθεί απολυμένος. Δεν είναι σύστημα μονιμοποιήσεων, ούτε σύστημα πρόσληψης αναπληρωτών, αλλά σύστημα απολύσεων!

Συνεχίζουμε αγωνιστικά, έχοντας παρακαταθήκη την μεγάλη εικόνα από τους δρόμους, όπου το εκπαιδευτικό κίνημα επιμένει να βαδίζει με το κεφάλι ψηλά για την υπεράσπιση της εργασίας μας και των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών μας.

·      Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτ(ρι)ων που έχουν δουλέψει με έστω και μία σύμβαση αποκλειστικά με το Πτυχίο και ολόκληρη την προϋπηρεσία. Κανένα ταβάνι, καμία υποτίμηση ή περικοπή της προϋπηρεσίας, ούτε μία μέρα χαμένη.

·      Κατάργηση του προσοντολογίου Γαβρόγλου (ν.4589) και του ν.Κεραμέως (ν.4692). Όχι στον γραπτό διαγωνισμό του ΑΣΕΠ/συνέντευξη.

·      Κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Όχι σε εργαζόμενους πολλών ταχυτήτων, εξίσωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

·      Δωδεκάμηνες  συμβάσεις αναπληρωτών (αποκλειστικά για τα έκτακτα λειτουργικά κενά) με πλήρη δικαιώματα.

·      Κατάργηση του θεσμού των 3μηνων, των ωρομίσθιων, του δικαιώματος προσλήψεων-απολύσεων στους τοπικούς διευθυντές εκπαίδευσης. Όχι στους τιμωριτικούς διετή αποκλεισμούς! Κατάργηση κάθε τιμωρίας/ποινής και αποκλεισμού εργαζομένων από την εργασία (παράβολα, ποινές, αποκλεισμοί προσοντολογίου, κ.α.)

·      Κανένα σχολείο χωρίς προσωπικό. Πλήρη στελέχωση όλων των δομών με όλο το προσωπικό όλων των ειδικοτήτων & ΕΕΠ/ΕΒΠ.

·      Σύσταση οργανικών θέσεων για όλες τις ειδικότητες και κλάδους.

·      Μείωση του εργάσιμου χρόνου, μείωση του ορίου συνταξιοδότησης, πλήρης σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας και μείωση του αριθμού μαθητών ανά τμήμα (15 μαθητές) για την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

·      Αυξήσεις στους μισθούς – Ζωή με αξιοπρέπεια

Καλούμε όλους τους ΣΕΠΕ και ΕΛΜΕ, ΔΟΕ και ΟΛΜΕ να πάρουν θέση ΤΩΡΑ για όλα αυτά τα ζητήματα!  Να στηρίξουν το παρόν ψήφισμα και να προχωρήσουν  με αποφασιστικό νικηφόρο τρόπο σε αγωνιστικά βήματα για το τέλος της ελαστικής εργασίας και τη μονιμοποίηση ΤΩΡΑ όλων των αναπληρωτ(ρι)ών, ως απαραίτητο όρο ανάσας και στοιχειώδους λειτουργίας των σχολείων μας! Σε συνθήκες αποψίλωσης του δημόσιου σχολείου, κατακρεουργημένων διορισμών, άνευ όρων γενίκευσης της ελαστικής εργασίας, δεν αντιστοιχεί η αφωνία και η απραξία. Δεν μας αντιστοιχεί μια συντεχνιακή διεκδίκηση περισσότερων θέσεων για τον κάθε κλάδο στην κατανομή αυτών των λιγοστών αριθμών του ΥΠΑΙΘ. Δεν αντιστοιχεί η απουσία κριτικής στον ν.4589 και του βασικού αιτήματος για κατάργησή του.

Σε αυτές τις συνθήκες, μας αντιστοιχεί το αίτημα για κατάργηση της ελαστικής εργασίας

Χρειάζεται να απαντήσουμε με αίτημα την μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτ(ρι)ων που έχουν δουλέψει με έστω και μία σύμβαση αποκλειστικά με το Πτυχίο και ολόκληρη την προϋπηρεσία

Χρειάζονται κινητοποιήσεις πανελλαδικού χαρακτήρα, με απεργιακά χαρακτηριστικά

Κριτήριό μας το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά όλων