Τι
3 τι 4 τι 5 μήνες… ας μας πάρουν για 3 μέρες αν είναι!
Να
καταργηθεί τώρα η διάταξη για τις τρίμηνες συμβάσεις αναπληρωτών/τριών!
Όχι
στην κατάργηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων!
Τέλος
στην ελαστική εργασία! Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους!
ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΡΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤ(ΡΙ)ΩΝ
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΚΑΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΙΑ
Με κάθε πιθανό τρόπο έχει βαλθεί το Υπουργείο
Παιδείας για άλλη μια φορά να μας διασπάσει και να καταστρατηγήσει τα εργασιακά
μας δικαιώματα. Αντί να καλύψει εξαρχής όλα τα κενά στα σχολεία, μαζί με το
επιπλέον προσωπικό που είναι αναγκαίο εν μέσω της πανδημίας του COVID-19, με μόνιμες προσλήψεις, προβαίνει με τον
πιο αντιδραστικό τρόπο στη δημιουργία μιας νέας συνθήκης αναπλήρωσης χωρίς
κανένα στην ουσία εργασιακό δικαίωμα, στη δημιουργία άλλης μιας ταχύτητας
ελαστικά εργαζομένων με ακόμη χειρότερους όρους από τους προηγούμενους.
Αποκαλυπτικό είναι το γεγονός πως σε κάθε
διεύθυνση σε όλη τη χώρα ο αριθμός των κενών που προκύπτουν από βραχυχρόνιες
άδειες (ειδικού σκοπού, εγκυμοσύνης κλπ) ΑΠΟΚΡΥΦΘΗΚΑΝ από την β΄φάση
προσλήψεων, προκειμένου να καλυφθούν από «προσωρινούς» αναπληρωτές 3μηνων
συμβάσεων! Όχι για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση -όπως αρχικά είχε κυκλοφορήσει,
ώστε να νομιμοποιηθεί η τηλεκπαίδευση- αλλά για την δια ζώσης διδασκαλία!
Να σημάνει ΤΩΡΑ συναγερμός! Με κινητοποιήσεις
στις διευθύνσεις εκπαίδευσης ΠΕ και ΔΕ, στο Υπουργείο Παιδείας, να δηλώσουμε με
το πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν θα επιτρέψουμε να αλώσουν τις ζωές και τα
δικαιώματά μας! Συλλογικά να βάλουμε φρένο στις επιδιώξεις τους!
Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας! Χιλιάδες
εκπαιδευτικοί κάθε χρόνο καλύπτουμε εκρηκτικές πάγιες ανάγκες σε σχολεία όλης
της χώρας, απολυόμαστε για να επαναπροσληφθούμε την επόμενη χρονιά για πάνω από
μια δεκαετία, άλλοι είδαμε τους εαυτούς μας εκτός πινάκων, παραμένουμε άνεργοι
και άλλοι καταποντιστήκαμε στους πίνακες ως αποτέλεσμα του κανιβαλικού
προσοντολογίου. Την ίδια στιγμή, τιμωρούμαστε αν αρρωστήσουμε, αν γίνουμε
μητέρες, αν συνδικαλιστούμε διεκδικώντας τα αυτονόητα. Και τώρα καλούμαστε να
γίνουμε η νέα στρατιά που θα φέρει νέα «ήθη» στις εργασιακές σχέσεις,
χειρότερες και εξευτελιστικές. Να γίνουμε η νέα κατηγορία εργαζόμενων που δεν
θα συγκροτείται συλλογικά, δεν θα ανήκει πουθενά, δεν θα διεκδικεί, δεν θα
μιλά, θα περιφέρεται, θα είναι πάντα διαθέσιμη, αναλώσιμη και ευέλικτη!