Αυτοαξιολόγηση – αξιολόγηση: Μύθοι, παραπληροφόρηση, εκφοβισμοί

 

Συναδέλφισσες/φοι,

Ίσως είναι η πρώτη φορά που εργάζεστε στην εκπαίδευση, ίσως βρεθήκατε στις σχολικές αίθουσες τα τελευταία χρόνια, ίσως πάλι ως «μόνιμοι» νομάδες για πάνω από μια δεκαετία αναπληρώνετε τον εαυτό σας. Για τον καθένα και την καθεμιά μας η πορεία μας στο σχολείο συναντά καθημερινά προκλήσεις, απογοητεύσεις, δυσκολίες, ανασφάλεια. Κάθε χρόνο και σε νέα περιοχή, με νέους συναδέλφους, σε άλλο σωματείο. Αυτή την εργασιακή επισφάλεια θεωρούν ορισμένοι «καλοθελητές» ότι μπορούν να εκμεταλλευτούν προκειμένου να αξιοποιήσουν το σώμα των ελαστικά εργαζόμενων ως τον «αδύνατο» κρίκο σε μια σειρά περιπτώσεις. Παραπληροφορούν, εκβιάζουν και εκφοβίζουν, επιδιώκουν να απομονώσουν από τις διαδικασίες.

Δε θα το επιτρέψουμε!

Ενημερωνόμαστε - Συμμετέχουμε αποφασιστικά - Έχουμε λόγο και παίρνουμε θέση

Τις τελευταίες μέρες η εκπαίδευση καλείται να δώσει

και πάλι μια μάχη ιστορικής και κομβικής σημασίας. Να μπλοκάρει νικηφόρα, όπως το έχει κάνει ήδη πολλαπλά στο παρελθόν, την εφαρμογή της αξιολόγησης σε όλα τα επίπεδα. Συχνά γινόμαστε αποδέκτες «μύθων» που ακολουθούν το τι σημαίνει η αξιολόγηση στην εκπαίδευση και η συμμετοχή στην κηρυγμένη απεργία-αποχή από κάθε διαδικασία της. Ας δούμε μερικούς χαρακτηριστικούς «μύθους» αλλά και ερωτήματα που τίθενται.

 

«Μα η διαδικασία είναι μία από τα ίδια. Αφορά τον καθιερωμένο προγραμματισμό κάθε αρχή και τέλος της σχολικής χρονιάς.»

Ας μην υποτιμούνε τη λογική μας! Κάθε νέος νόμος ορίζει και περιγράφει μια άλλη διαδικασία!  Ο προγραμματισμός κάθε αρχή της σχολικής χρονιάς αφορά στο μοίρασμα των τάξεων, τις σχολικές εκδρομές και δραστηριότητες, τις ενισχυτικές διδασκαλίες κ.ά. που αφορούν τη λειτουργία του σχολείου και τις δραστηριότητες που προγραμματίζονται! Τι σχέση μπορεί να έχει αυτό με τους 48 δείκτες που προβλέπονται στην εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση με βάση το ΦΕΚ; Όσοι προκλητικά αποκρύπτουν το πλαίσιο υποτιμώντας τη διαδικασία, τους αντιτείνουμε ότι αυτό είναι τόσο αποκαλυπτικό που δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας. Αναφέρουμε ενδεικτικά:

·                     Αξιολογείται η «ικανότητα διαχείρισης των οικονομικών πόρων», της υποχρηματοδότησης δηλαδή, καλώντας μας να βρούμε «σχέδιο δράσης» για να καλύψουμε την οικονομική ασφυξία και εγκατάλειψη!

·                     Αξιολογείται η «αποτελεσματική αξιοποίηση του προσωπικού», με άλλα λόγια πώς τα εκρηκτικά κενά θα καλύπτονται, πώς οι 50.000 αναπληρωτ(ρι)ές θα γίνονται λάστιχο, πώς θα μπαλώνονται τρύπες!

·                     Αξιολογείται «η αξιοποίηση των σχολικών υποδομών», σε σχολεία που έχουν κάνει κάθε διαθέσιμο χώρο (αποθήκες, αίθουσες εκδηλώσεων, κ.ά.) σχολικές τάξεις, την ώρα που παιδιά στοιβάζονται σε ακατάλληλους χώρους και κτίρια, όταν ο σχεδιασμός του κράτους για ανέγερση νέων σχολικών μονάδων είναι ανύπαρκτος!

·                     Αξιολογείται η «καλλιέργεια δεξιοτήτων στους μαθητές». Δηλαδή το πόσο γρήγορα γίνεται η στροφή της εκπαίδευσης στη λογική της εκγύμνασης εφήμερων δεξιοτήτων σε βάρος των μορφωτικών αναγκών των μαθητών και κατά πόσο ανοίγει η πόρτα για την εμπλοκή στην εκπαιδευτική διαδικασία φορέων άσχετων με την εκπαίδευση, από Μ.Κ.Ο. μέχρι και επιχειρήσεις.

 

«Ας αξιοποιήσουμε την «ευκαιρία» για να ακουστούν επιτέλους τα προβλήματά μας!»

Το υπουργείο παιδείας και η κυβέρνηση γνωρίζουν ότι τα προβλήματα της εκπαίδευσης είναι χρόνια και πάγια! Τι δεν έχουν ακούσει από τις κινητοποιήσεις όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας από την αρχή της χρονιάς; Δε γνωρίζουν για τα χιλιάδες κενά και τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς που περιφέρονται χρόνο με το χρόνο στηρίζοντας το δημόσιο σχολείο; Δεν ξέρουν ότι τα χρήματα που δίνονται δεν αρκούν ούτε για τα στοιχειώδη; Ή μήπως δεν έχουν ακούσει ότι σχολικές τάξεις καταρρέουν στα κεφάλια μας, οι τάξεις μας είναι «ψυγεία» το χειμώνα και μαθητ(ρι)ές μας λιποθυμούν από την πείνα;

Αν ενδιαφέρονταν να ακούσουν και να βελτιώσουν τα σχολεία δεν θα προσλάμβαναν εκπαιδευτικούς με τρίμηνη σύμβαση, δεν θα νομοθετούσαν προσλήψεις μέσω διευθύνσεων εκπ/σης, αφήνοντας τους χιλιάδες άνεργους αναπληρωτές και τα χιλιάδες κενά στα σχολεία έρμαια των κονέ του κάθε διευθυντή εκπαίδευσης, δεν θα καταργούσαν τα καλλιτεχνικά μαθήματα και τις κοινωνικές επιστήμες από τη β/θμια απολύοντας χιλιάδες κόσμου, δεν θα στοίβαζαν 25 μαθητές στα τμήματα και δεν θα άφηνε τα σχολεία μας ανοχύρωτα εν μέσω πανδημίας!

Μας θέλουν συνένοχους, προβάλλοντας τη διαδικασία ως αθώα, επιστρέφοντας μας όλη την ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στο δημόσιο σχολείο. Γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί θα κληθούν να αναζητήσουν «πόρους», χορηγούς και άλλες εξυπηρετήσεις, την ίδια στιγμή που ο πανελλαδικός χάρτης θα κατατάσσει τα «τυχερά» σχολεία ψηλά, ενώ οι φτωχές και υποβαθμισμένες από το κράτος περιοχές θα δουν τα σχολεία τους να κρίνονται «μη επαρκή»!

«Δεν έχω λόγο για το τι θα γίνει στο σχολείο που δουλεύω φέτος. Του χρόνου θα βρίσκομαι αλλού. Πώς να πάρω την ευθύνη για το σχολείο στο όποιο  βρέθηκα για μόλις 9-6-4-2 μήνες;»

Η υπόθεση της υπεράσπισης του δημόσιου σχολείου, των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητ(ρι)ών μας και της δουλειάς μας δεν αφορά κάποιους άλλους! Αφορά κάθε στιγμή της καθημερινότητάς μας στο σχολείο, κάθε πτυχή της δουλειάς μας σήμερα, αλλά και την επόμενη μέρα! Η συμμετοχή μας στους συλλόγους διδασκόντων για όλα τα ζητήματα που αφορούν τη σχολική μονάδα που προσληφθήκαμε δεν είναι υπόθεση μόνο των μόνιμων εκπαιδευτικών! Πολύ δε περισσότερο όταν η αξιολόγηση θα αποτελέσει μοχλό για το σχολείο των αποκλεισμών, των λίγων και εκλεκτών, που προωθεί τον ανταγωνισμό ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς και σε σχολεία, μετατρέποντας σε «συλλογική ευθύνη» την «κακή» κατάταξη, διχάζοντας το εκπαιδευτικό σώμα, κατηγοριοποιώντας τα σχολεία.  

 

«Αν εμπλακούμε σε αυτή την διαδικασία δε θα διοριστούμε ποτέ.»

Το επόμενο βήμα, με βάση τις διακηρύξεις της κυβέρνησης, είναι η ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Οι αναπληρωτ(ρι)ες γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει σκληρή τιμωρητική αξιολόγηση! Το βιώνουμε στο πετσί μας με την εφαρμογή του προσοντολογίου, των αποκλεισμών και των απολύσεων, με πίνακες κινούμενη άμμο, που το αύριο στην εργασία μας στηρίζεται στην επένδυση στο μορφωτικό μας κεφάλαιο, όπου σαν άλογα κούρσας τρέχουμε στην αρένα του ανταγωνισμού να αποκτήσουμε «προσόντα», την ίδια στιγμή που μας παροτρύνουν να διαγκωνίσουμε ο ένας τον άλλο για μια θέση ελαστικής εργασίας!

Ταυτόχρονα, πόσο αστεία ακούγεται αυτή η απειλή, όταν το σχολείο που οραματίζονται θα συνδέει την αξιολόγηση του σχολείου και τη δική μας με την βαθμολογική και μισθολογική προαγωγή, αλλά θα οδηγεί και σε διαθεσιμότητες και απολύσεις! Άλλωστε η εμπλοκή του δήμου στις διαδικασίες των σχολείων μας ανοίγει διάπλατα την πόρτα για την υπαγωγή των σχολείων στους Δήμους, την επιλογή των εκπαιδευτικών από τους δημάρχους. Ας μην ξεχνάμε ότι στρώνουν το έδαφος για την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών μας σχέσεων με τις 3μηνες συμβάσεις, τη δυνατότητα στους Διευθυντές Εκπαίδευσης να απολύουν αναπληρωτ(ρι)ες – το έχουν ήδη κάνει!!- και να συγκροτούν δικούς τους πίνακες προσλήψεων!

Η μάχη για τη μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτ(ρι)ών και τους μαζικούς μόνιμους διορισμούς με βάση το πτυχίο και την προϋπηρεσία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη μάχη ενάντια στην αξιολόγηση! Στην ανθρωποφαγία και τον ανταγωνισμό που προτάσσουν εμείς αντιτείνουμε τη συλλογικότητα και τη συναδελφική εμπιστοσύνη! Στην ανασφάλεια, τις απολύσεις και την εργασιακή περιπλάνηση που σχεδιάζουν, εμείς θα δυναμώσουμε τον αγώνα μας για την υπεράσπιση του καθένα και της καθεμιάς στο σχολείο, καθώς δεν περισσεύει ούτε ένας/μία!

 

«Δε γίνεται να λέμε μόνο «όχι». Σε όλο τον κόσμο η αξιολόγηση προχωρά κανονικά. Ο ξάδερφός μου στην Αγγλία… Ένας φίλος στην Γερμανία… Μια γνωστή μου στη Σουηδία…»

Τι συμβαίνει όμως σε αυτές τις χώρες που εμπεδώθηκε η κουλτούρα της αξιολόγησης; Ποιες είναι οι συνέπειες στη λειτουργία και το χαρακτήρα του δημόσιου σχολείου, στην εργασιακή κατάσταση των εκπαιδευτικών, στη μόρφωση των παιδιών; Η διεθνής εμπειρία από χώρες όπως η Ολλανδία, η Δανία, η Πορτογαλία, η Γερμανία, η Γαλλία και η Σουηδία δείχνει ότι η αξιολόγηση φέρνει ανταγωνισμό ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς, ατελείωτη γραφειοκρατία εντός κι εκτός του ωραρίου, πτώση του μορφωτικού επιπέδου του μαθητικού πληθυσμού, περικοπές στη χρηματοδότηση των σχολείων ανάλογα με την κατάταξη τους (ΗΠΑ: χρηματοδότηση σχολείων και μέσω κουπονιών (voucher) και μέσω ιδιωτικών εκπαιδευτικών επιχειρήσεων (charter) – σχολεία πολλών ταχυτήτων, μεγάλης σχολικής αποτυχίας και κοινωνικών / μορφωτικών ανισοτήτων) εντατικοποίηση και υπεράριθμες τάξεις, προαγωγικές εξετάσεις από το δημοτικό, υποχρηματοδότηση των υποστηρικτικών δομών για τα παιδιά από τις λαϊκές γειτονιές και η μεγάλη σχολική διαρροή. Σε χώρες που εφαρμόζουν σκληρή αξιολόγηση, όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία, τα προβλήματα είναι τεράστια και υποβαθμίζεται συνεχώς η δημόσια εκπαίδευση. Τα τελευταία χρόνια στις χώρες αυτές παρατηρούνται πολλά και μεγάλα απεργιακά ξεσπάσματα λόγω όλων των παραπάνω ενώ σε πολλές περιπτώσεις οι εκπαιδευτικοί παραιτούνται καθώς το επάγγελμα τους απαξιώνεται διαρκώς. Το παράδοξο είναι ότι η απάντηση των κρατών σε όλα αυτά είναι κι άλλη πιο σκληρή αξιολόγηση. Πώς γίνεται λοιπόν να υποστηρίζεται τόσο ένθερμα η αξιολόγηση ως η απάντηση στα προβλήματα των σχολείων ενώ όπου έχει εφαρμοστεί το δημόσιο σχολείο έχει υποβαθμιστεί και η εκπαίδευση ιδιωτικοποιείται, εμπορευματοποιείται, οι εκπαιδευτικοί βουτάνε όλο και περισσότερο στην εργασιακή ανασφάλεια ενώ τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών καταπατούνται;

 

Ξαναθυμούνται «οι παλιοί» - γράφουν τις δικές τους σελίδες στην ιστορία «οι νέοι»

Το Υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση της ΝΔ αξιοποιώντας εργαλειακά την πανδημία, «επενδύοντας» στο φόβο για τη ζωή και την υγεία μας καθώς εγκληματικά συνεχίζει να μην παίρνει κανένα μέτρο προστασίας και ενίσχυσης του ΕΣΥ, επιβάλλοντας lockdown χωρίς τέλος, απαγορεύσεις και καταστολή σε όσους υψώνουν ανάστημα, επιδιώκει να σαρώσει ό,τι έχει μείνει όρθιο από το δημόσιο σχολείο. Τα μέτρα διαδέχονται το ένα το άλλο… Το σχολείο της επόμενης μέρας δε θα θυμίζει τίποτα απ’ ό,τι γνωρίσαμε, δε θα καλύπτει ούτε στο ελάχιστο τις απαιτήσεις του εκπαιδευτικού κινήματος!

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, προχώρησε στην έκδοση Υπουργικής Απόφασης (Υ.Α.) με ΦΕΚ 140/20-1-2021 και τίτλο: «Συλλογικός προγραμματισμός, εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων ως προς το εκπαιδευτικό τους έργο». Στην πράξη η κυβέρνηση της Ν.Δ., ακολουθώντας κατά γράμμα τις επιταγές της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, εφαρμόζει το νομοθετικό πλαίσιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (ν.4547/18)  με τις προσθήκες του ν. 4692/2020 (Κεραμέως).

Κάνουμε όλες & όλοι Απεργία – Αποχή

Μετά και από την πίεση των 77 Συλλόγων Π.Ε. και ΕΛΜΕ που είχαν πάρει απόφαση για απεργία-αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης οι ομοσπονδίες ΔΟΕ και ΟΛΜΕ πήραν και αυτές ομόφωνα την ίδια απόφαση. Η απεργία-αποχή είναι μια νόμιμη μορφή συνδικαλιστικής δράσης (ν.1264/1982) με την οποία και στο παρελθόν έχουμε αντιμετωπίσει και ακυρώσει στην πράξη την αξιολόγηση -  αυτοαξιολόγηση. Δεν έχει μισθολογική επίπτωση με βάση τα τωρινά δεδομένα, καθώς αφορά αποχή από τη συγκεκριμένη διαδικασία. Οι διάφοροι εκβιασμοί ότι η απεργία-αποχή είναι παράνομη μορφή, ότι όσοι/ες την υλοποιούμε θα έχουμε συνέπειες, ότι κινδυνεύει το εργασιακό μέλλον των αναπληρωτών που την κάνουν ή ότι όσοι/όσες νεοδιορισθέντες βρίσκονται στην φάση της δόκιμης διετίας θα απολυθούν ή θα έχουν άλλες συνέπειες είναι όλοι μύθοι και δεν έχουν επαληθευτεί όσες φορές έχει γίνει απεργία-αποχή.

Σχεδόν 40 χρόνια μετά τον επιθεωρητισμό, και λιγότερο από μια δεκαετία από την τελευταία νικηφόρα ακύρωση της απόπειρας για εφαρμογή της αξιολόγησης στην εκπαίδευση, το εκπαιδευτικό κίνημα οφείλει να σταθεί με την ίδια αποφασιστικότητα απέναντι!

Η παρακαταθήκη της μάχης του 2013-14 αποτελεί οδηγό και μας καλεί να χαράξουμε νέους δρόμους, να συμβάλλουμε αποφασιστικά στις νέες σελίδες της ιστορίας του εκπαιδευτικού κινήματος! Είναι και δική μας υπόθεση! Αφορά το μέλλον του σχολείου και τη θέση μας σε αυτό!

Οι αναπληρωτ(ρι)ες

στην πρώτη γραμμή!

Ενημερωνόμαστε,

σπάμε τη συναίνεση,

το φόβο και την υποταγή!

Συμμετέχουμε

στην απεργία-αποχή!